Brzęczące wokół pszczoły to znany obraz każdej wiosny i lata. Ale dlaczego pszczoły to robią? Gdy pszczoły przelatują z kwiatka na kwiatek, zbierają pyłek i nektar. Są to składniki kwiatów, którymi pszczoły żywią siebie i swoje potomstwo. Jeśli znajdą ich wystarczającą ilość, produkują miód. Miód nie tylko dobrze smakuje nam – ludziom, ale służy również pszczołom jako pokarm w czasie deszczu i zimy. Pszczoły można podzielić na miodne i dzikie. Dzikie pszczoły żyją pojedynczo i zwykle gniazdują w małych dziurkach w ziemi, zmurszałych kawałkach drewna lub suchych łodygach roślin. Pszczoły miodne natomiast żyją w ulach, w gromadzie zwanej rojem. Są hodowane przez pszczelarzy i wykorzystywane specjalnie do produkcji miodu oraz do zapylania sadów i pól. Latem w ulu żyje razem około 60 000 pszczół miodnych. Aby rój mógł przetrwać, każda z pszczół ma do wykonania inne zadania. W każdej kolonii pszczół jest dokładnie jedna królowa. Jest dłuższa niż inne pszczoły i jako jedyna może składać jaja, z których wylęgają się nowe pszczoły (= larwy pszczół). Ponadto w każdej kolonii pszczół znajduje się około 800 do 1000 samców, zwanych trutniami. Pozostałe pszczoły to robotnice. W zależności od wieku mają do wypełnienia różne zadania: czyszczenie woszczyny, czyli plastrów, budowanie plastrów, karmienie larw pszczół, przygotowywanie miodu, ochrona, zbieranie pyłku i nektaru. Pszczoły potrafią się świetnie orientować w terenie. Jeśli pszczoła zwiadowca znajdzie źródło pożywienia, potrafi zapamiętać dokładną lokalizację, kształt i kolor tego miejsca. Aby inne pszczoły również mogły znaleźć to źródło pożywienia, zwiadowca przekazuje te informacje za pomocą zapachów i języka tańca.